"şey, tek başına hiç bir anlam ifade etmeyen, ama cümle içinde her anlama gelen bir şey'dir."
devekuşu kabare'den.
..............................................
Yazdıklarımın genelinde, alttan alta bir mizah kokusu, ironi vardır ama hiç biri tam olarak "eğlenceli" değildir. Oysa ben, eni konu komik, neşeli, nüktedan bir kadınımdır; zekiyimdir ayıptır söylemesi :)
Yaşarken çok ağır gelen durumları, içimin ateşi söndüğünde öyle anlatırım ki, karşımdaki yaşadıklarımın ne kadar canımı acıttığını anlayamaz. Zaten anlatabildiğime göre, artık canım acımıyordur.... Kendimden değil de, bir filmden, bir romandan söz ediyor gibiyimdir. Özde samimiyetsiz olmadığım için, severim bu halimi; hayatı ve kendimi hafifleştirip, kabullenip anlatmayı.
An, ağırdır bazen ama geçmiş, komiktir. Geçmiştir zirâ (zirâ nedir?)...
Gittikçe çoğalıyoruz ama, ölümler sayesinde hâlâ mercimek tanesi kadar yer kapladığımız evrende kendimizi, yaşadıklarımızı, yaptıklarımızı, nerden bileyim işte her neyse neyimizi, mühimsemek saçma, gereksiz ve yorucu. Haa! Bir de kendimizle uğraştığımız yetmezmiş gibi, adına "empati" dediğimiz sahtekârlıkla, karşımızdakileri anlamaya çalışmak; yetmez anladığımıza inanmak. Bunun üzerinden de, yine kendimiz için acıklı hikâyeler yaratmak ve böylece kendimizi haddinden fazla önemsemek. Arkadaşım, var'sın, nefes alıyorsun, küçük de olsa bir hacmin var ya, farkedilmek için debelenmelerin, hiç istemediğin halde seni komik yapıyor zaten. YAPMA!..
..............................................
Şöyle yapsak... "Ben, artık ..... " diye başlayan cümlelerden, "seni de anlıyorum, zor bir çocukluk geçirmişsin"lerden, "ama" lardan, kendimizi bağırarak ifade etmelerden, haklı olma gereksinimimizden kurtulsak; içtenlikle kendimizle eğlensek, gerisini boş versek... Ne dersin, süper fikir değil mi?
..............................................
iyi ki doğdun www.serapeflanli.com...